Γεύση Καϊμάκη - High Fidelity, 20 χρόνια μετά
Από το Λονδίνο μετακομίζουμε στη Νέα Υόρκη και ο Τζον Κιούζακ γίνεται Ζόε Κράβιτς. Είναι το High Fidelity (και τα δύο βασισμένα στο ομώνυμο βιβλίο του Nick Hornby) η σειρά, είκοσι χρόνια μετά την ταινία.
Όσοι αγαπάτε την μουσική, διαβάστε το βιβλίο (από τις εκδόσεις Πατάκη στα ελληνικά με τον ίδιο αγγλικό τίτλο), δείτε την ταινία, δείτε και τη σειρά που βγήκε στο Hulu αλλά θα την βρείτε στο Dinsney+. Και ακούστε την μουσική, που χάρη στο Spotify μπορούμε να το κάνουμε άμεσα.
Οι πρωταγωνιστές είναι ελιτιστές, σνομπ της μουσικής, ακούν μόνο την καλύτερη αλλά όλα τα είδη. Από Λένα Πλάτωνος μέχρι Prince και από Fleetwood Mac μέχρι Marvin Gaye. Η λίστα της σειράς θα σας κρατήσει παρέα τα καλοκαιρινά βράδια για 8 ώρες.
Γιατί σνομπ; Στην ταινία, ο Τζον Κιούζακ, ιδιοκτήτης δισκοπωλείου και εμμονικός μελομανής, πλησιάζει έναν από τους υπαλλήλους του και του ψιθυρίζει: «Τώρα θα πουλήσω πέντε αντίτυπα του The Three EPs των The Beta Band». Γι' αυτόν, είναι η απόλυτη έκφραση του ανώτερου γούστου του. Το μόνο που έχει να κάνει είναι να βάλει το άλμπουμ (παίζει το τραγούδι «Dry the Rain»), και οι πελάτες του γίνονται πλαστελίνη στα χέρια του. Στη σειρά, στην αρχή του 6ου επεισοδίου, η Ζόε Κράβιτς, ίδιος χαρακτήρας ακριβώς, ανακοινώνει σε έναν από τους υπαλλήλους της: «Τώρα θα πουλήσω πέντε αντίτυπα του Love, Loss, and Auto-Tune του Swamp Dogg». Στη συνέχεια στριφογυρίζει τον δίσκο στα χέρια της πριν βάλει το τραγούδι «Lonely». Δεν περνούν 10 δευτερόλεπτα πριν ένας πελάτης να σταματήσει το χάζεμα και να ρωτήσει: «Ποιος είναι αυτός;». «Ο Swamp Dogg», απαντά η Ρομπ. «Είναι καλό», λέει ο πελάτης. «Το ξέρω», σχολιάζει η Ρομπ.
Μην σας απορροφήσουν μόνο οι ιστορίες αγάπης, οι ανασφάλειες, τα όνειρα των πρωταγωνιστών. Η μουσική έχει τον πρώτο λόγο. Πιθανόν να το καταλαβαίνετε και από την περίληψη στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.
Φοβάστε τις δεσμεύσεις; Μισείτε τη δουλειά σας; Δε σταυρώνετε γυναίκα;
Για όλα φταίνε τα τραγούδια!
«Βλέπετε, αν γδυθώ κι εκείνη έρθει και μου προσφέρει την πράσινη οδοντόβουρτσα, είμαι για κλάματα: θα σημαίνει πως θα κάνω γυμνός μια ατελείωτη διαδρομή μέχρι το μπάνιο, και βέβαια δεν είμαι έτοιμος για κάτι τέτοιο, αν πάλι δε γδυθώ, θα σημαίνει πως θα φρακάρει το πουλόβερ μπροστά της... Εκείνη, βέβαια, δεν έχει πρόβλημα: μπορεί να τα αποφύγει όλα αυτά. Μπορεί να έρθει φορώντας extra large μακό με τον Sting επάνω και να το βγάλει, ενώ εγώ θα είμαι στο μπάνιο: δεν κάνει καμιά παραχώρηση, ενώ εγώ ξεφτιλίζομαι και γίνομαι ράκος... Κι έπειτα πάω στο μπάνιο και πλένω τα δόντια μου και γυρίζω και κάνουμε έρωτα και μετά μιλάμε λιγάκι και σβήνουμε το φως αυτό ήταν... Ξέρετε το Behind Closed Doors του Charlie Rich; Είναι ένα απ' τα αγαπημένα μου τραγούδια».
Ψάχνοντας είδα ότι το βιβλίο ήταν στη λίστα του 2003 του BBC The Big Read στην 143η θέση. Με την ευκαιρία, δείτε τη λίστα, και ό,τι σας λείπει αποτελεί μια ασφαλή λίστα για διάβασμα το καλοκαίρι.
ΥΓ1. Σε λίγες πετάω για Χίο. Από εκεί σίγουρα θα σας σκαρώσω ένα uplugged δεν το συζητάω. Για την ώρα ασχολούμαι κυρίως με το «γραπτό» γιατί έχω ένα σωρό πράγματα να παραδώσω. Stay tuned και θα σας τα πω όλα.
ΥΓ2. Την προηγούμενη εβδομάδα δεν είχα υλικό να σας στείλω. Το πέρασμα από το webradio στο ΕΡΤecho σε πιλοτική φάση, μας άφησε χωρίς ηχητικά. Τώρα όλα πάνε πολύ καλύτερα. Είναι ένα τεράστιο έργο και ευχαριστώ τα παιδιά που το τρέχουν, καθόλου εύκολη δουλειά σας διαβεβαιώ.
Σημειώσεις
To soundrack της σειράς
Το soundtrack της ταινίας
Η ομάδα μας στο facebook (ελάτε για να βλέπετε live τι τρέχει με το podcast)
Περισσότερα από τη Βάλια
Μπρορεί με τον Konstantinos Kaimakis να μην είναι συγγενής μου αλλά σίγουρα μοιραζόμαστε πολλά κοινά. Με μεγάλη χαρά θα τον υποδεχθώ αύριο στο στούντιο να μιλήσουμε για το podcast του Caro Diario και φυσικά για κινηματογράφο.
Και μια που είμαστε στο θέμα, ο Nikos Vasilakis, εκπρόσωπος τύπου του Studio Kleisthenis θα μας μιλήσει για το αρχείο του αείμνηστου Κλεισθένη Δασκαλάκου και την παρουσία του στο Instagram https://www.instagram.com/studio_kleisthenis/