Σε οσκαρικούς ρυθμούς
Κάθε χρόνο, μόλις ανακοινωθούν οι ταινίες που είναι υποψήφιες για Όσκαρ, ειδικά καλύτερης ταινίας, πέφτουμε με τα μούτρα με τον Ντόναλντ να τις δούμε.
Πέρσι δεν μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα. Φέτος έτσι κι έτσι αν και ακόμα έχω πολλές να δω. Μέχρι τότε, όλο και κάτι θα σας λέω αλλά ας πάρουμε τη λίστα από την αρχή.
Ουδέν νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο. Η ταινία παρακολουθεί μια ομάδα Γερμανών μαθητών, οι οποίοι κατατάσσονται στον στρατό κατά την διάρκεια Α' Παγκοσμίου Πολέμου χάρη στην παρότρυνση του δασκάλου τους. Μέσα από τις εμπειρίες των νεαρών Γερμανών νεοσύλλεκτων αναδεικνύεται η τραγωδία του πολέμου.
Το βιβλίο του Έριχ Μαρία Ρεμάρκ, που το διάβασα πολύ μικρή, με είχε εντυπωσιάσει. Αν περιμένετε λίγο, το 2025 περνάει στο public domain στις ΗΠΑ και θα μπορείτε να το κατεβάσετε. Ακόμα καλύτερα θα το βρείτε από τις εκδόσεις Μίνωας στα ελληνικά.
Η ταινία έχει κάποιες αποκλίσεις από το βιβλίο που θα τις βρείτε εδώ αν ενδιαφέρεστε. Αν δεν την έχετε δει, μην διαβάσετε το άρθρο, spoiler alert.
Ο Ντόναλντ λέει ότι κάθε σκηνή είναι «περασμένη» με CGI. Τον πιστεύω αλλά ούτε που το καταλαβαίνεις.
Τόση ώρα δεν έχω πει τίποτα για το αν είναι καλή ταινία. Ε, ναι, είναι υπέροχη. Θα μπει υπερήφανα στο παλμαρές των καλύτερων πολεμικών ταινιών όλων των εποχών. Και για μένα που δεν είμαι φαν του είδους, ήταν μια εξαιρετική ταινία, από εκείνες που θα θυμάμαι.
Αν δεν έχετε μεγάλη οθόνη, μην το δείτε στο Netflix. Η ταινία είναι πάνω απ’ όλα ατμοσφαιρική και θέλει το μέγεθός της (ναι μετράει) και το dolby της.
Avatar, the way of water. Ο Τζέικ Σάλι ζει πλέον με τη νέα του οικογένεια στο φεγγάρι Πανδώρα. Όταν μια γνώριμη απειλή επιστρέφει για να τελειώσει αυτό που είχε διακοπεί στο παρελθόν, ο Τζέικ πρέπει να συνεργαστεί με τη Νεϊτίρι και τον στρατό της φυλής των Να'βι για να προστατεύσουν το σπίτι τους.
Με τις ευχές μου να πάρει ό,τι βραβείο θέλει και μόνο που σκέφτομαι να τη δω βαριέμαι. Από την πρώτη ταινία δεν μου έχει μείνει τίποτα παρά μόνο οι μπλε άνθρωποι κι ένα σκηνικό περίπου όπως ένας καθολικός θα φανταζόταν την Εδέμ. Εμείς έχουμε καλύτερη στο Φάληρο.
Τώρα που το καλοσκέφτομαι, καλοκαίρι σε θερινό πήγαινα ευχαρίστως να το δω.
The Banshees of Inisherin. Δύο φίλοι βρίσκονται σε αδιέξοδο όταν ο ένας τερματίζει απότομα τη σχέση τους, με ανησυχητικές συνέπειες και για τους δύο.
Όχι μόνο το είδαμε αλλά κάναμε και την κατάλληλη προετοιμασία. Είδαμε πρώτα το In Bruges, την πρώτη ταινία του σκηνοθέτη Martin McDonagh με το ίδιο πρωταγωνιστικό δίδυμο: τους Κόλιν Φάρελ και Μπρένταν Γκλίσον.
Ο πρώτος δεν χρειάζεται συστάσεις, τον δεύτερο ίσως τον θυμόσαστε ως καθηγητή τρελο-Μούντι στην μεταφορά του Χάρι Πότερ στην οθόνη.
Ο Κόλιν Φάρελ παίζει έναν χαρακτήρα με το απίθανο όνομα Pádraic Súilleabháin. Την αδελφή του την λένε Siobhán Súilleabháin. Μπορώ να σας πω ότι προφέρονται Παντράικ και Σιοβάν αλλά το επώνυμο με τίποτα…
Ο Παντράικ είναι αγαθός. Αγαπά την αδελφή του, το γαϊδουράκι του την Τζένι και τον φίλο του τον Κολμ. Και όταν ο Κολμ του λέει «δεν σε χωνεύω πια» ο Παντράικ δεν μπορει να το δεχθεί με τίποτα.
Η ταινία διαδραματίζεται 100 χρόνια πριν με τον εμφύλιο να μαίνεται στην Ιρλανδία. Οι χαρακτήρες ζουν σ’ ένα νησί σχεδόν απομονωμένοι.
Δεν ξέρω πως αλλιώς να το χαρακτηρίσω. Είναι ένα μικρό κόσμημα, μια ταινία χαρακτήρων, μια δραματική κωμωδία από τις σπάνιες.
Μην ντραπείτε να γελάσετε ούτε να κλάψετε… αλλά μην τη χάσετε με τίποτα.
Η συνέχεια την άλλη εβδομάδα
ΥΓ: Δεν σκέφτηκε κανείς να μου γράψει ότι του Αγίου Βαλεντίνου είναι την Τρίτη που μας έρχεται και όχι αυτή που μας πέρασε;
Τι διάβασα;
Δεν το έχω τελειώσει ακόμα, είμαι στη μέση του νέου μυθιστορήματος του Στήβεν Κινγκ Fairy Tale. Περισσότερα την ερχόμενη εβδομάδα που θα το έχω τελειώσει. Εν τω μεταξύ να παρακολουθείτε τον Κινγκ στο Twitter @StephenKing, έχει φοβερή πλάκα, έκανε τον Μασκ να υποχωρήσει στο θέμα του μπλε τικ και γενικά έχει πάρει φόρα και τα χώνει σε όλους όσους κατά τη γνώμη του κάνουν βλακείες. Και πολύ συχνά η γνώμη του συμφωνεί με τη δική μου και είμαι σίγουρη και με τη δική σας γιατί συνήθως λέει το αυτονόητο. Σαν τη φωνή της λογικής… Περίεργο δεν είναι από τον κατεξοχήν συγγραφέα του φανταστικού;
Social Media
Το Spotify και οι «επενδύσεις» του
Όταν μιλάμε για social ξεχνάμε το YouTube, το Spotify και άλλους τέτοιους γίγαντες. Αλλά εκεί συμβαίνουν πολλά. Όπως το κύμα απολύσεων για παράδειγμα ή podcast για κλάματα με τον Χάρι και την Μέγκαν.
Ακούστε τον Αντώνη Μπούγια (@ypopto_mousi) στις «Ψηφιακές Κυριακές» του Πρώτου.
✔️Τι γίνεται με το twitter στην εποχή Μασκ;
✔️Με ποιο τρόπο το νέο αφεντικό της πλατφόρμας μας δείχνει τη ζοφερή αλήθεια της υπερσυγκέντρωσης της ψηφιακής σφαίρας στα χέρια λίγων;
✔️Τι σημαίνουν όλα αυτά για τη εξέλιξη του κοινωνικοπολιτικού διαλόγου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;
✔️Twitter και ελληνικές εκλογές - Τι θα δούνε πάλι τα ματάκια μας;
Εδώ και λίγο καιρό το Netflix έχει ανακοινώσει ότι θα χρησιμοποιήσει μια μέθοδο για να ανακαλύψει τους τσαμπατζήδες. Η μέθοδος εφαρμόστηκε στην Χιλή, το Περού και την Κόστα Ρίκα πιλοτικά όμως η εταιρεία έκανε λάθος και έβαλε στις οδηγίες και τη… λύση. Κουβεντιάζουμε με τον Χρήστο Μιχαηλίδη στον «Καθρέφτη» του Πρώτου.
Για 12 ώρες, έπεσε το Twitter στην Τουρκία. Χωρίς να ξέρουμε τι έγινε εικάζεται ότι η κριτική στην αντίδραση των θεσμών ήταν πολύ έντονη. Και ταυτόχρονα εμφανίστηκαν και fake news. Κουβεντιάζουμε με τον Χρήστο Μιχαηλίδη στον «Καθρέφτη» του Πρώτου.