Από το Critterposting στον Αίσωπο
Η λέξη «critter» εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις αρχές του 19ου αιώνα, ως αργκό ή αστείο για τη λέξη «creature». Και σήμερα ανοίγει ο μαγικός κόσμος του «Critterposting».
Το Critter-posting ή Critterposting είναι μια τάση στα μιμίδια που χρησιμοποιεί εικονογραφήσεις παιδικών ιστοριών με μικρά ζώα (τα critters είπαμε). Τέτοια μιμίδια περιλαμβάνουν εικονογραφήσεις από το βιβλίο Frog and Toad (γραμμένο και εικονογραφημένο από τον Arnold Lobel), από βιβλία της Beatrix Potter, από το φινλανδικό καρτούν Moomin και άλλα τέτοια παιδικά βιβλία που συνήθως περιλαμβάνουν ιστορίες για ζώα του δάσους. Συχνά χρησιμοποιούν τη γραμματοσειρά Whisper για το κείμενο.
Καθώς επίσης και ντεκόρ τύπου cottagecore. Άλλη μία άγνωστη λέξη για μας που δεν είμαστε Ζers. Το Cottagecore περιγράφεται ως υποκουλτούρα της Γενιάς Z και παρουσιάζει μια εξιδανικευμένη αγροτική ζωή. Άρχισε ν’ αναπτύσσεται από το 2010 αλλά κατά τη διάρκεια της πανδημίας έφτασε στο απόγειό του καθώς περιγράφει την απόδραση από την ζωή της πόλης και άρα από το άγχος. Οι New York Times το περιέγραψαν το φαινόμενο ως αντίδραση στη φασαρία του πολιτισμού και της ζωής στις μητροπόλεις. Ο Guardian περιέγραψε το cottagecore ως οπτικό κίνημα και τρόπο ζωής που έχει σχεδιαστεί για να φωτίσει την πλήρη ομορφιά της υπαίθρου. Τονίζει την απλότητα και την απαλή γαλήνη της βουκολικής ζωής ως απόδραση από τους κινδύνους του σύγχρονου κόσμου. Είναι τάση και στη μόδα φυσικά όπως και τάση στη διακόσμηση. Το ‘χουμε; Καρό τραπεζομαντηλάκι και ψάθινη καρεκλίτσα και οπωσδήποτε καπέλο με κορδέλα που ανεμίζει.
Η Rebecca Jennings σημειώνει στο Vox: «Υπήρχε ειρωνεία στο cottagecore, όπως υπάρχει ειρωνεία στο critterposting. Ήταν ειρωνικό το γεγονός ότι το να είμαστε εγκλωβισμένοι κατά τη διάρκεια του lockdown έκανε πολλούς από εμάς να νοσταλγούμε μια ζωή χωρίς φορητούς υπολογιστές και χωρίς κινητά τηλέφωνα, αλλά όλη αυτή η νοσταλγία πραγματοποιήθηκε κοιτάζοντας μια οθόνη, και είναι ειρωνικό το γεγονός ότι για να νιώσουμε περισσότερο σαν άνθρωποι φανταζόμαστε τους εαυτούς μας σαν μικρά τριχωτά ζωάκια. Η ταύτιση με τα ζώα είναι κληρονομιά των πρώτων mainstream μιμιδίων που έδειχναν μια εικόνα ενός ζώου και κείμενο στο πάνω και στο κάτω μέρος, συνήθως με γραμματοσειρά Impact. Ήταν η πρώτη επαφή μιας ολόκληρης γενιάς με το χιούμορ του διαδικτύου. Τώρα, φαίνεται ότι αυτή η ταύτιση έχει στραφεί προς το αιθέριο και το σουρεαλιστικό: Είμαστε νεράιδες ή άγγελοι».
Σας φαίνονται περίεργα όλα αυτά, ε; Στα δικά μας παιδάκια δεν διαβάσαμε βιβλία με λαγουδάκια να κάνουν πάρτι τσαγιού γιατί εμείς δεν πίνουμε τσάι, πολύ απλά.
Όμως!
Όμως έχουμε τους μύθους του Αισώπου όπου εκεί τα ζώα μιλούν, σκέφτονται και δρουν ως άνθρωποι.
Και δεν σταματάμε εδώ. Έχουμε και την Αρκαδία, μια ουτοπία ποιμενισμού και αρμονίας με τη φύση. Το όνομα προέρχεται από την περιοχή αλλά εξελίχθηκε σε ποιητική έννοια που εκφράζει ένα ειδυλλιακό όραμα της υπαίθρου. Εκεί ζούσε ο Παν (μισός ζώο κι αυτός) οι δρυάδες, οι νύμφες και άλλα πνεύματα της φύσης. Ήταν κατά κάποιον τρόπο μια εκδοχή του παράδεισου. Τον 3ο αιώνα π.Χ., ο ποιητής Θεόκριτος έγραψε ποιήματα που εξιδανίκευαν τη ζωή των αγροτών στην Αρκαδία σε αντίστιξη με την αστική ζωή της Αλεξάνδρειας. Αργότερα, ο Ρωμαίος ποιητής Βιργίλιος έγραψε τα Βουκολικά (ή Εκλογές), εμπνευσμένος από τον Θεόκριτο. Και πολύ αργότερα, στην Αναγέννηση, η Αρκαδία αποτυπώθηκε στα έργα ζωγράφων.
Nicolas Poussin - Et in Arcadia ego (Μουσείο Λούβρου)
Άρα και crittens έχουμε και cottagecore έχουμε. Τίποτα δεν μας λείπει. Εμπρός για ένδοξα μιμίδια.
Τι είδα
Black Butterflies, στο Netflix
Ο Albert Desiderio, ένας ταπεινός συνταξιούχος, αποφασίζει να προσλάβει έναν μυθιστοριογράφο για να γράψει τα απομνημονεύματά του. Όμως η εκπληκτική ιστορία αγάπης που μοιράστηκε ο Άλμπερτ με τη Σολάνζ κατά τη δεκαετία του '70 αποδεικνύεται ότι είναι η εξομολόγηση ενός ζευγαριού κατά συρροή δολοφόνων.
Όταν έχεις μια καλή ευρωπαϊκή σειρά, τύφλα να ‘χουν οι αμερικανικές. Εκτός από το Succession, βέβαια αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία κι επίσης πρωταγωνιστεί βρετανός. Δεν ξέρω αν είναι οι πολλαπλοί φόνοι ή η ατμόσφαιρα αλλά η μίνι-σειρά 6 επεισοδίων μου θύμισε πολύ το The Serpent (επίσης στο Netflix) και αυτό είναι στα θετικά. Στα αρνητικά είναι ότι κάποια στιγμή χάνουμε λίγο το πίσω μπρος (κάποια στιγμή νόμισα ότι κοιμήθηκα κι έχασα τη δράση, αλλά όχι) αλλά κάποια στιγμή έρχονται όλα και κουμπώνουν.
Social Media
Με τον Χρήστο Μιχαηλίδη στον «Καθρέφτη» του Πρώτου σχολιάσαμε:
🎙️Το Apple Vision Pro, μια συσκευή «μικτής» πραγματικότητας. Διαβάστε επ’ ευκαιρίας και το Τι να τα κάνω τα γυαλιά της Apple χρυσό μου;
🎙️Την παρέμβαση της κυβέρνησης του Βιετνάμ για περισσότερο έλεγχο στο TikTok
✍️Στο «Παράθυρο» του «Πολίτη της Κυριακής» έγραψα για το αν πρέπει ή όχι τελικά να φοβόμαστε την τεχνητή νοημοσύνη.
Να περνάτε όμορφα, να προσέχετε και ραντεβού το ερχόμενο Σάββατο (ή και Παρασκευή βράδυ!)